Rozdział III.

Rozdział III.

  Uczucie "Ja go skądś znam" nie jest wcale takie miłe jakby mogło się wydawać. No niby z jednej strony super,wydaje ci się,że spotykasz kogoś po latach i masz nadzieję,że on cię też kojarzy,no ale w końcu nie wiesz czy rzeczywiście poznałaś go wcześniej czy to tylko wybryk twojej wyobraźni. Miałam właśnie ten problem,nie wiedziałam,czy mój mózg czasem nie robi mnie w konia,ale zaraz czy ja właśnie powiedziałam,że mój własny i jedyny mózg się ze mną bawi? Chyba tak,czyli stwierdzam fakt: jestem chora na umyśle,no ale dosyć o mnie wrócimy do blondyna,choć tak właściwie nic o nim nie zaczęłam, no to teraz rozpocznę. Lepiej późno niż wcale. Po pierwsze wyglądem był do kogoś podobny,w szczególności te niebieskie oczy i do tego jeszcze ten akcent . Eureka,wiem już wiem,jestem geniuszem!Tylko ,żebym nie popadła w samouwielbienie,to się chyba raczej nie stanie,choć może. Kto wie? Może jako stara panna z kotem,będę myśleć ,że jestem cudowna i wszystkie koty świata mnie kochają? Matko kochana co ja gadam? Za dużo czasu z tymi,jak im tam? No tak snobami,chwila i już siada ci na psychikę.

- Byłeś na obozie w Irlandii jakieś 7 lat temu? - zadałam to pytanie,bo chciałam być pewna,czy moje podejrzenia są słuszne

- Tak to był mój ostatni obóz w tym miejscu,poznałem tam taką wesołą dziewczynkę, teraz już siedemnastoletnią z która spędzałem non stop czas - no i teraz byłam już pewna,miny reszty były bezcenne,chciało mi się śmiać,bo naprawdę wyglądali komicznie,wszyscy identycznie. Nigdy nie widziałam zbiorowego zdziwienia,naprawdę to nowe doświadczenie w moim życiu,powiem,że bardzo ciekawe

- Jeżeli chcesz wiedzieć to ja jestem tą dziewczynką - uśmiechnęłam się do niego,a on zrobił minę myśliciela,następny do kolekcji,matko jak ja żałuje,że nie mam ze sobą aparatu,byłoby to zdjęcie roku.

- Elena? To naprawdę ty? - pamiętał twoje imię, a ty jego nie, wstydź się, wstydź. Przytaknęłam tylko głową,a on się do mnie przytulił,odwzajemniłam uścisk.Przyznam było to miłe,nie spodziewałam się takiej reakcji.

- No to skoro wszystko wyjaśnione,to co robimy? - wszyscy chwycili za kije,nabiliśmy kiełbaski i do dzieła,ognisko rozpoczęte.

- Jak ty wyrosłaś i wyładniałaś

- Dziękuję ci,ale to,że jesteś rok starszy nie upoważnia cię do tego,abyś traktował mnie jakbyś był jakąś starą ciotką - wszyscy wybuchnęli śmiechem,Niall jako stara ciotka, nie wyobrażam sobie tego. Strzelił tzw. focha i siedział dalej w milczeniu.Szturchnęłam go w ramię - No ej,mogłam nazwać cię babcią,wybrałam łagodniejszą opcje

- No dobra niech ci będzie,ale ja to sobie zapamiętam.

- Ty blondyn,zaraz ci kiełbasa spadnie - Harry zwrócił mu uwagę,no co niebieskooki tylko prychnął, - mówię na serio zaraz ją stracisz - znowu szturchnęłam go w ramię,na znak "ej posłuchaj się Harrego,ma racje" i wtem spadła,tak zleciała z kija i wpadła w głąb ogniska

- Antoni!! - wydarł się z rozpaczą w głosie. Czy on na serio nawał kiełbasę Antoni? - To twoja wina! - wskazał na mnie - Strzeż się - wstał,a ja zaczęłam uciekać,gonił mnie

- Nie złapiesz mnie mam świetną kondycje! - wystawiłam mu język.Kondycji może nie miałam świetnej,ale nie była też taka zła. Wycieczka w Alpy dwa tygodnie temu i latanie z aparatem na coś się przydało. Gonił mnie i gonił,aż ktoś złapał mnie i podniósł.

- Masz ją,zemścij się i będzie po sprawię,bo patrzenie jak biegacie za sobą zrobiło się nudne - był to Zayn,który wcześniej był jakiś nieobecny

- No weź,puść mnie! Ja chce przeżyć i na pewno nie chcę zginąć,bo w pewnym sensie zabiłam kiełbasę! - zaczęłam się wydzierać - Trzeba było posłuchać babci,jak mówiła " nie chodź z nieznajomymi po lesie,bo to się źle skończy". - no tak moja babcia była jedyną normalną osobą w tej rodzinie,zawsze się o mnie troszczyła i martwiła.

- Ja sir Louis wspaniały uratuje cię! Wyzywam cię na pojedynek o serce tej damy! 

- Przyjmuje wyzwanie - Mulat wypuścił mnie,a ja odsunęłam się od tych dwóch,w pewnym sensie rycerzy

- A moje zdanie się nie liczy ?

- Nie to średniowiecze ,a w średniowieczu zdanie kobiet się nie liczyło - dziękuję kobietom,które wywalczyły sprawiedliwość na tym świecie, nie wiem czy wytrzymałabym w tamtej epoce

- Dobądź swego miecza - mówiąc miecze mieli na myśli patyki tak dla wyjaśnienia.Zaczął się pojedynek ,który reszta chłopców oglądała z zapartym tchem,podeszłam do dziewczyn siedzących przy ognisku

- Oni tak zawsze?

- Niestety tak,ale spędzając z nimi czas przyzwyczaisz się - przyglądałyśmy się walce w ciszy,było widać,że Lou wychodzi to lepiej,ale Zayn też radził sobie nie najgorzej. Podeszłyśmy do chłopaków,a mi do głowy wpadł pewien pomysł.  Sir Louis wspaniały wytrącił patyk z ręki Mulata i tym sposobem zakończył pojedynek

- Witaj młoda damo wygrałem pojedynek o twe względy - bawiła mnie ta "królewska" gatka,ale cóż takie czasy

-Tak wiem - zaczęłam się rozglądać

- Czego szukasz pani?

- Konia 

- Konia?

- Tak,konia. Takie dosyć duże zwierzę na czterech nogach,przeważnie służy do jazdy,gdzie on jest? - szatyn wyglądał na zdezorientowanego,natomiast cała reszta śmiała się cicho

-Koń? - płyta mu się zacięła? Bo na to wyglądało

-Nie Święty Mikołaj,oczywiście,że koń,bez niego nigdzie nie idę. Nie masz go? - zaprzeczył ruchem głowy - To jaki z ciebie rycerz? - próbowałam mówić to z pretensją,ale cała sytuacja tak mnie bawiła,że ledwo mi się udało

- Ja nie mam konia - potwierdził z rezygnacją w głosie

- No to w takim razie moim wybawcą zostaje - zawiesiłam głos, pomęczę ich ,niech sobie poczekają - Antoni! Poświęcił swoje życie w imię ... nie wiem czego,ale je poświęcił,więc to on zwyciężył! - wszyscy zaczęli się śmiać,na dodatek Niall dorzucił swoje trzy grosze co spowodowało jeszcze większą radochę

- Przynajmniej takie zadośćuczynienie dla sir Antoniego Kiełbasy - wróciliśmy do ogniska,aby tym razem upiec sobie pianki. Harry podwędził mi pierwszą,a potem następną. Na początku mu wybaczyłam niech się cieszy,no,ale za drugim razem uderzyłam go kijem w głowę. Zaczął się na mnie wydzierać ,że psuje mu fryzurę,a ja natomiast,że pianek się nie kradnie i,że to takie niepisane prawo. Tak mijały kolejne godziny,świetnie czułam się w ich towarzystwie, w ogóle się nie nudziłam. Loczek był moim wybawieniem dzisiejszego dnia, gdyby nie on siedziałabym tam wysłuchując jakiś durnych mówców. Zaczęło kropić,myśląc,że "pokropi i przestanie" siedzieliśmy dalej na swoich miejscach,ale gdy lunęło ja z cebra w pośpiechu zbieraliśmy wszystkie rzeczy i ruszyliśmy w drogę powrotną. Znaczy biegliśmy i to dosyć szybko,ale i tak nie zmieniło to faktu ,że woda lała się ze mnie strumieniami,a buty i  część spodni były pobrudzone błotem.Nie wspominając,że obuwie miałam całkowicie przemoczone. Samochody były już niedaleko. Liam,Louis,Danielle i Eleanor poszli do jednego,a my ruszyliśmy do drugiego.Jak na złość Niall nie mógł znaleźć kluczyków

-Szybciej! - poganialiśmy go

- No staram się, o są! - po czym wręcz wpadliśmy do auta i odjechaliśmy. Nie zostało na nas suchej nitki,byliśmy brudni, a i tak część drogi do mojego domu śmialiśmy się z Harrego i Zayna,którzy rozpaczali nad swoimi włosami. Na początku Mulat był jakby nie w humorze,prawie go nie zauważałam,ale po tym "pojedynku" rozpromienił się. Ciekawiło mnie co było przyczyną jego niezadowolenia,ale przecież nie będę się go pytać,ledwo się znamy i on przecież nie będzie zwierzał mi się za swoich problemów. Zatrzymaliśmy się pod moim domem i właśnie to wyrwało mnie z rozmyślań o Zaynie. Pod moim domostwen stało kilka samochodów,jeszcze brakowało mi prywatnej imprezy u mnie w domu dodam ,że paliło się światło,więc na pewno nie spali.  Może pokrótce przedstawmy sytuacje w której się znajduje: jest trzecia w nocy,wyrwałam się z firmowej imprezy bez słowa,wracam z obcymi dla nich ludźmi i wyglądam jak bym spędziła cały tydzień w lesie. Jestem pewna ,że ucieszą się na mój widok jak nigdy w życiu,o czym ja marze? Dobra nie ważne,damy radę,bądź silna,nic ci przecież nie zrobią za dużo świadków.

- Dobra wychodzę,albo wiesz co? Wracam do tego lasu,albo wiem zaadoptujcie mnie ,no błagam nie chcę tam iść

- Nie przesadzaj dasz radę - pocieszał mnie blondyn,bo tamci dwaj sobie spać poszli

- Dobra jak coś to masz zaproszenie na mój pogrzeb,wszyscy macie - uśmiechnęłam się do niego

- Na pewno będziemy,a może chciałabyś się ze mną spotkać jutro popołudni w ramach dawnej przyjaźni?

- Dawnej? Myślałam,że jeszcze się przyjaźnimy

- Tak ,po prostu źle to ująłem ,no to co?

- Z chęcią jak przeżyje to się z tobą spotkam,do zobaczenia jutro,a tak właściwie to dzisiaj. Dobranoc

- Miłych snów - stałam tam jeszcze przez chwile wpatrując się w drogę. Elena weź się w garść dasz radę. Stanęłam przed drzwiami za którymi na pewno nie czekał na mnie komitet powitalny ...

___________________________________________________________________________________

Mamy III ;D Rozdział nawet mi się podoba,chyba nie jest taki zły, jak sądzicie?

W ankiecie z kim ma być Elena? Większość odpowiedzi jest,że z Zaynem,zdziwiło mnie to,bo nie mam zbytnio pomysłu na ich związek,no ale może coś wymyśle. Zobaczy się ;D

Nie wiem co jeszcze napisać,oczywiście dziękuje za wejścia,komentarze,obserwatorów,głosowanie w ankiecie i liczę ,że będzie więcej. ;D

I jak możecie to piszcie w komentarzu 2-3 zdania,bo wtedy wiem,że na pewno to czytacie i mi robi się milej,więc proszę ,ale nie naciskam;D

Jak na razie rekord komentarzy to 17 ,może by tak go pobić? przyznam ,że bardzo by mnie to ucieszyło ;DD

No to do napisania ;D

Wasza Caroline ;D